 |
| By morkedi © |
Kopup gidiyorum hayattan kimi zaman... Kopup benliğimden bilinmezliklerde boğuşurken bazen mantığımı buluyorum. Aslında hiç kaybetmiyorum kendimi, kaçırdığım ve kaybettiğim için benliğimden uzaklaşıyorum sanki mantığımdan, duygularımdan ve hayattan...
Suskunluğum çığlığımdır benim çağlayanlara dönüşen. Öyle zamanlar olur ki kafanda dönen bütün bir dünya damla olup oradan oraya savrulur durur. Bütün bir dünya oradadır işte hepsi toplanır o küçücük beyninize ve hep beraber sorunlarını döker ortaya. Bırakın çözüm bulmayı, sorunları bile dinleyemezsiniz. Hani o beyindir, her şeyi o düşünür ya. Sonra öyle bir noktaya gelirsin ki sözlerin tükenir olanı da yitirirsin. Çözümsüz ve sonuçsuz bırakılan her bir mesele, durum sıfıra yaklaştırır, beni. Çeker aşağılara doğru, her bir başarısızlık daha çok başarısızlığı beraberinde getirir ve çeker de çeker seni dibe doğru. Halledilmeyen her bir mevzuu halledilmeyip ertelenince de aynı anda hakkını aramaya gelince tüm dünya dolar işte beynine. O ufacık beynin de bütün bir dünyayı kaldıramaz işte zaten dibe doğru gidiş 0 ile noktalanmıştır. Ama artık öyle bir nokta olur ki sıfırı da tüketmeye geçersin bundan daha kötüsü de vardır sanırım, bulunacağın durumlardan hiç olmaya geçmek. Olmak istemediğin durumda kesinlikle budur. Sıfırı tüketmeden yetiş Ey Rabbiim, elimde kalan bir sıfırım olsun ki en azından sıfırdan başlamak için bir fırsatım olsun...
elsrose
elsrose
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder